Phil Knight, de oprichter van Nike – één van ’s werelds grootste sportmerken-, was 24 jaar oud toen hij in 1964 samen met zijn hardloopcoach Blue Ribbon Sports oprichtte. Dit schoenbedrijf was van origine distributeur voor de Japanse schoenmaker Onitsuka Tiger, maar al gauw merkte Knight dat de vraag naar hardloopschoenen maar bleef groeien en besloot daarom ­zelf schoenen te gaan fabriceren. Zo werd onbewust de eerste steen gelegd van het Nike-imperium wat wij vandaag de dag kennen. Marktwaarde: een slordige 90 miljard dollar. In zijn autobiografie “Shoe Dog” vertelt Knight op een hartstochtelijke manier wat de hoogte- en dieptepunten zijn van het oprichten van een schoenmerk als Nike. Van de vele lessen die Knight in dit boek aanhaalt en aandraagt, leggen wij enkel twee belangrijke leiderschapslessen onder de loep.

Vind je passie

Het was geen toeval dat Knight samen met zijn hardloopcoach Bill Bowerman schoenen uit Japan ging importeren. Beide heren hadden namelijk een enorme passie voor sport. Als coach aan de universiteit van Oregon probeerde Bowerman het maximale uit zijn atleten én het materiaal te halen. Zodra er weer nieuwe hardloopschoenen uit Japan binnenkwamen trok Bowerman de schoen meteen uit elkaar, om zo te onderzoeken wat er weer verbeterd kon worden om de hardloopprestaties van zijn pupillen te bevorderen. Knight daarentegen probeerde hardloopschoenen aan de man te brengen in een tijd waar hardlopen nog niet eens als een recreatieve sport werd beoefend. Toch kreeg hij het voor elkaar om elke import aan de man te verkopen. Deze passie, deze obsessie was de motor van Blue Ribbon Sports en was een belangrijk vangnet in tijden dat het wat minder ging.

Neem de juiste mensen aan

De les die wij van Knight kunnen leren is simpelweg je passie achterna gaan. Passie zorgt voor een onuitputbare bron van energie, waarbij je intrinsieke motivaties worden omgezet in acties.

Anders dan je wellicht zou denken is Knight niet het brein achter de iconische swoosh (het logo), de innovatieve “wafel-zolen” of de naam Nike zelf. Sterker nog, Knight stelde zelfs voor om verder te gaan onder de bedrijfsnaam “Dimension Six”. Deze naam bekt toch net even wat anders, het was dan ook niet gek dat iedereen in het bedrijf hierop tegen was. Tevens was het een teken dat het verzinnen van een bedrijfsnaam niet het sterkste punt van Knight was. Waar Knight wel in excelleerde is het samenstellen van een team. Neem bijvoorbeeld de eerste werknemer van Nike: Jef Jonhson. Net als Knight was Johnson een professionele hardloper en nota bene een concurrent van Knight op de universiteit. Maar concurrent of niet, één ding was zeker: Johnson had een enorme passie voor hardlopen. Johnson zijn aanstelling bleek een gouden zet, want Johnson was bloedfanatiek in het verkopen van hardloopschoenen en hij was dan ook diegene die met de naam Nike kwam. Maar niet alleen bij Johnson, ook bij het aannemen van andere toekomstige personen gold hetzelfde: iedereen had wel iets met sport en was een pure teamspeler. Dit paste bij de cultuur van Nike en was ook noodzakelijk gezien de sterke visie van Knight.

De tweede les is dan om niet iemand aan te nemen op enkel kwalificaties, ga na of iemand zich ook kan vinden in de doelstellingen en visie van het bedrijf.

Voor meer inzicht over hoe Phil Knight het Nike-imperium heeft opgebouwd, lees dan zijn boek Shoe Dog!